Niedziela w Muzeum: Salon wewnętrzny i zewnętrzny Dawnego Pałacu Biskupów Krakowskich!
 Niedziela w Muzeum: Salon wewnętrzny i zewnętrzny Dawnego Pałacu Biskupów Krakowskich, 12 czerwca 2022 r., godz. 12.00, Dawny Pałac Biskupów Krakowskich W ramach cyklu Niedziela w Muzeum dr Anna Myślińska 12 czerwca o godz. 12.00 poprowadzi wykład o salonie wewnętrznym i zewnętrznym Dawnego Pałacu Biskupów Krakowskich. Najbardziej reprezentacyjną przestrzenią pałacu była Izba Stołowa Górna – miejsce audiencji, oficjalnych spotkań, debat i uczt. Funkcji tej odpowiadała symboliczna dekoracja malarska stropu belkowego oraz rzędy portretów biskupów krakowskich w górnej części ścian. Portrety, herb Wazów, a także herb rodowy fundatora rezydencji biskupa Jakuba Zadzika jeszcze bardziej podkreślały uroczysty charakter przestrzeni. Po konserwacji Izby Stołowej Górnej możemy właściwie odczytać treść istniejących tutaj dekoracji. Znaczeniu Izby Stołowej Górnej odpowiadała przestrzeń ogrodu włoskiego, a szczególnie jego centralnej kwatery, w której kolorowymi żwirami wysypane były ułożone symetrycznie herby i dekoracje geometryczne. Ogród pański świadczył o znaczeniu rezydenta. Wernisaż wystawy: Władysław Hasior. Poetyckość rzeczy, 14 czerwca 2022 r., godz. 18.00, Muzeum Dialogu Kultur Władysław Hasior był przede wszystkim rzeźbiarzem, ale wiele z jego prac wymyka się wyłącznie tej jednej klasyfikacji. Działał na pograniczu gatunków sztuki – w indywidualny sposób łączył rzeźbę z malarstwem, inspirował się architekturą, włączał w swoje prace elementy rzemiosła artystycznego. Przede wszystkim jednak tworzył asamblaże, czyli przestrzenne kompozycje symboliczne, zestawiając przedmioty codziennego użytku z typowym materiałem artystycznym. Wykorzystując elementy codziennego użytku jako tworzywo artystyczne, Hasior przywracał i nadawał im dodatkowe znaczenia: „Każdy przedmiot ma swój sens, a złożone dają aforyzm”. Uważał, że przedmioty mogą sugerować w metaforyczny sposób treści, być nosicielami znaczeń: „Każdy przedmiot ma swoją otoczkę poetycką, którą dostrzegają ci ludzie, którzy mają wyobraźnię” (Polskie Radio, 26.02.1995). Jego prace są często wykonane z niepotrzebnych już elementów: kawałków złomu, odpadów, zepsutych przedmiotów, ale ich zdegradowany charakter łączy się jednak z powagą i teatralną symboliką przekazu. To wprowadziło do polskiej sztuki nieznany wcześniej, nowy język. Na odbiorcę oddziałuje to w sposób całościowy, prowokując do „treningu wyobraźni”, dyskusji i refleksji. Według Hasiora to nie wartości estetyczne czy warsztatowa dokładność są najistotniejsze w tworzeniu sztuki, ale obiekt, który staje się dialogiem pomiędzy komunikatem twórcy a wyobraźnią odbiorcy. Dzięki niemu można uaktywniać „swój prywatny kapitał poezji”. Hasior tłumaczył: „Używam materiałów, które znaczą, podszeptują. […] To, że używam do moich rzeźb mydła czy chleba, nie jest demonstracją zuchwałości, lecz fachowo uzasadnioną potrzebą”. Sztuka Hasiora jest silnie zakorzeniona w tradycjach ludowych, a w szczególności w ludowej religijności. Jego komentarze były jednak podszyte ironią, krytyką ślepego, nadmiernego przywiązania do uzewnętrznionej religijności. Kpił ze śmietnika jarmarcznych dewocjonaliów, obnażając ich prowincjonalną kiczowatość. Ich masowy, odpadkowy wręcz charakter, przeciwstawiany z podniosłą tematyką, w twórczości Hasiora wyrasta niemal do rangi totemu-symbolu o sakralnym charakterze. Przedstawienia były przesadne, wręcz karykaturalne, pompatyczne, ale i prowokujące. Za pomocą szokującego medium mówił o sprawach fundamentalnych dla każdego z nas, prowadząc nieustanny dialog z polską rzeczywistością. Władysława Hasiora można również określić jako artystę pogranicza: balansował bowiem na styku różnorodnych dziedzin sztuki i równoważył tradycję ze współczesnością. Poruszał tematykę sacrum, ale przez pryzmat przedmiotów codziennego użytku, zestawiał prowincjonalne wyroby podhalańskiej sztuki ludowej z podpatrzonymi podczas wyprawy po Europie Zachodniej nowymi trendami pop-artu, krytykował kicz i patos, nie trzymając się od nich z daleka. Te kontrasty czynią go więc artystą dialogicznym.
Koordynator: Norbert Dulemba Czas trwania wystawy: 14 czerwca 2022 – 18 września 2022 Muzeum Dialogu Kultur Europejskie Dni Archeologii, 17-19 czerwca 2022 r., Muzeum Dialogu Kultur W dniach 17, 18, 19 czerwca 2022 r. w Muzeum Dialogu Kultur odbędą się Europejskie Dni Archeologii podczas których m.in. będzie można zwiedzić wystawę archeologiczną Pradzieje i wczesne średniowiecze Ponidzia i Wiślicy z przewodnikiem.
Program: Pradzieje i wczesne średniowiecze Ponidzia i Wiślicy - bezpłatne zwiedzanie wystawy stałej 17 czerwca 2022, godzina 8:00–16:00 19 czerwca 2022, godzina 10:00–18:00 Wystawa to ekscytująca podróż ukazująca najdawniejsze dzieje Wiślicy i Ponidzia. Prezentowane zabytki datowane od epoki kamienia po wczesne średniowiecze są źródłem wiedzy o dawnych kulturach i ludach, które zamieszkiwały te tereny. Zajęcia edukacyjne: 17 czerwca 2022, godzina 10:00–14:00 Tajemnica skarbu z Czerniejewa – warsztaty edukacyjne Zapraszamy na warsztaty edukacyjne, podczas których poznamy tajemnicę średniowiecznego skarbu z Czerniejewa. Monety i biżuteria zakopane w glinianym garnku zostały odnalezione w 1943 roku. Na naszych zajęciach przyjrzymy się ornamentyce zdobiącej zabytki i inspirując się nimi, wykonamy zawieszkę lub naczynie gliniane. Wiślicka płyta orantów – zajęcia edukacyjne Dla wszystkich osób, które z niecierpliwością czekają na ponowne otwarcie Muzeum Archeologicznego w Wiślicy, oddziału Muzeum Narodowego w Kielcach, proponujemy zajęcia na temat jednego z najważniejszych średniowiecznych zabytków naszego rejonu – płyty orantów. Uczestnicy wykonają z gliny plakietę będącą pomniejszoną repliką zabytku.
Newsletter jest bezpłatną usługą Muzeum Narodowego w Kielcach. Twój adres email jest wykorzystany wyłącznie w ramach niniejszego serwisu i nie zostanie udostępniony osobom lub podmiotom trzecim. Subskrypcja newslettera jest bezpłatna, niezobowiązująca i w każdej chwili może zostać zakończona. |
Komentarze
Prześlij komentarz