Wernisaż w Muzeum Lat Szkolnych Stefana Żeromskiego już we wtorek!

Wernisaż wystawy: Poza ramami. Literackie inspiracje w grafice. Adam Mickiewicz Ballady i romanse, 24 maja 2022, Muzeum Lat Szkolnych Stefana Żeromskiego Wystawa zorganizowana z okazji 200. rocznicy ukazania się Ballad i romansów Adama Mickiewicza. Publikacja ta, wydana w nakładzie jedynie pięciuset egzemplarzy, stała się manifestem i początkiem nowej, romantycznej epoki. Tu bowiem znalazły się dwa najważniejsze ideowo teksty – Romantyczność oraz Przemowa – w których Mickiewicz domagał się miejsca w literaturze dla pieśni gminnej, postulował oryginalność oraz narodowość sztuki, ustalał hierarchię tradycji i nakreślał drogę dla nowej literatury. Tomik, który został przyjęty z wielkim entuzjazmem, był czytany wśród młodzieży, która potrafiła deklamować ballady z pamięci. Entuzjazm młodych, żywe zainteresowanie koryfeuszy literatury to świadectwa bardzo żywej recepcji poezji Mickiewicza. Poetę nazywano w Warszawie „Walterem Scottem litewskim”, a o odczuciach po lekturze pisano: „poezje Mickiewicza uderzały nasze umysły jak piorun, przylgnęliśmy do nich całą duszą, gardząc wszystkim, co było przed nim. Trudno opisać tego wrażenia uniesienia i zapału, jakie wywarł na młode umysły”.  Mickiewiczowskie Ballady i romanse niezmiennie pozostają dla potomnym niewyczerpanym dziedzictwem, źródłem natchnień, z którego na przestrzeni wieków korzystało wielu artystów. Do tego grona należał również zwany „Rembrantem drzeworytu” lub „Czarodziejem rylca” Stefan Mrożewski. Stworzył on cykl ilustracji do mickiewiczowskich ballad, który wydał w 1960 roku w nakładzie jedynie 30 egzemplarzy.  Na wystawie prezentowane będą ryciny składające się na ten cykl oraz klocki drzeworytnicze, z których powstały odbitki. Każdej ilustracji towarzyszyć będzie plansza z odręcznie napisanym przez Mrożewskiego fragmentem ballady. Całość wystawy wzbogacona będzie portretem Adama Mickiewicza wykonanym przez Mrożewskiego w 1960 roku w Kalifornii.  Biografię Mickiewicza przybliżą eksponaty związane z osobą poety – fotografie, osobiste pamiątki – m.in. cygara zapalone przez Mickiewicza i Edwarda Odyńca 5 maja 1830 roku na Wezuwiuszu, maska pośmiertna pisarza oraz pamiątki z krakowskiego pogrzebu poety – srebrne wieńce i szarfy.  O wyjątkowości oraz znaczeniu Ballad i romansów dla polskiej literatury świadczyć będą prezentowane na wystawie ich różne wydania. Kurator: Sylwia Zacharz Koordynator: Paulina Bies Czas trwania: 24 maja – 27 listopad 2022 Muzeum Lat Szkolnych Stefana Żeromskiego Niedziela w Muzeum: Posłowie z kamienia - kogo przedstawiają przywrócone posągi posłów moskiewskich i szwedzkich na fasadzie Dawnego Pałacu Biskupów Krakowskich, 22 maja 2022, godz. 12.00, Dawny Pałac Biskupów Krakowskich W ramach cyklu Niedziela w Muzeum Artur Rakowski opowie o tym kogo przedstawiają przywrócone figury posłów moskiewskich i szwedzkich na fasadzie Dawnego Pałacu Biskupów Krakowskich.  W latach 1867–1872 na skutek przebudowy pałacu na siedzibę Urzędu Gubernialnego dokonano szpecących zmian w sylwecie rezydencji, m.in. usunięto posągi posłów szwedzkich i moskiewskich z murków parawanowych.  Podczas niedzielnego spotkania uczestnicy zapoznają się z dawnymi relacjami na temat posągów oraz poznają losy osób, które prawdopodobnie przedstawiają. Rzeźby zostały zrekonstruowane i przywrócone na swoje miejsce w roku 2021 dzięki projektowi Pałac w muzeum, Muzeum w Pałacu. Ochrona, zachowanie i udostępnienie na cele publiczne zabytków ruchomych i nieruchomych o znaczeniu ogólnopolskim zrealizowanemu w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014–2020. niedziela, 22 maja 2022, godz. 12.00, Dawny Pałac Biskupów Krakowskich   Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Czwartki w Dialogu: Kobieca krytyka filmowa w Polsce, 19.05.2022, godz. 17.00, Muzeum Dialogu Kultur W ramach cyklu Czwartki z Dialogiem dr Monika Bator przybliży postać Zofii Heymanowej-Majewskiej, pisarki, tłumaczki i jednej z pionierek przedwojennej publicystyki filmowej. Na wykładzie autorka spojrzy na jej piśmiennictwo, szczególnie w przedwojennym „Bluszczu”: piśmie dla kobiet, w którym przez kilka lat była stałą recenzentką, przez pryzmat działalności innych polskich krytyczek i  recenzentek filmowych w  okresie przed- i powojennym. czwartek, 19 maja, godz. 17.00, Muzeum Dialogu Kultur, oddział Muzeum Narodowego w Kielcach, Rynek 3, Kielce Zapowiedź wystawy: Poetyckość rzeczy. Władysław Hasior, 14 czerwca 2022, godz. 18.00, Muzeum Dialogu Kultur Władysław Hasior był przede wszystkim rzeźbiarzem, ale wiele z jego prac wymyka się wyłącznie tej jednej klasyfikacji. Działał na pograniczu gatunków sztuki – w indywidualny sposób łączył rzeźbę z malarstwem, inspirował się architekturą, włączał w swoje prace elementy rzemiosła artystycznego. Przede wszystkim jednak tworzył asamblaże, czyli przestrzenne kompozycje, zestawiając przedmioty codziennego użytku z typowym materiałem artystycznym. Hasior uważał, że przedmioty mogą sugerować w metaforyczny sposób treści, być nosicielami znaczeń: „Każdy przedmiot ma swoją otoczkę poetycką, którą dostrzegają ci ludzie, którzy mają wyobraźnię” (Polskie Radio, 26.02.1995). Jego prace są często wykonane z niepotrzebnych już elementów: kawałków złomu, odpadów, ale ich zdegradowany charakter łączy się jednak z powagą i teatralną symboliką przekazu. To wprowadziło do polskiej sztuki nieznany wcześniej, nowy język. Na odbiorcę oddziałuje to w sposób całościowy, prowokując do „treningu wyobraźni”, dyskusji i refleksji. Według Hasiora to nie wartości estetyczne czy warsztatowa dokładność są najistotniejsze w tworzeniu sztuki, ale obiekt, który staje się dialogiem pomiędzy komunikatem twórcy a wyobraźnią odbiorcy. Dzięki niemu można uaktywniać „swój prywatny kapitał poezji”. Hasior tłumaczył: „Używam materiałów, które znaczą, podszeptują. […] To, że używam do moich rzeźb mydła czy chleba, nie jest demonstracją zuchwałości, lecz fachowo uzasadnioną potrzebą”. Sztuka Hasiora jest silnie zakorzeniona w tradycjach ludowych, a w szczególności w ludowej religijności. Jego komentarze były jednak podszyte ironią, krytyką ślepego, nadmiernego przywiązania do uzewnętrznionej religijności. Kpił ze śmietnika jarmarcznych dewocjonaliów, obnażając ich prowincjonalną kiczowatość. Ich masowy, odpadkowy wręcz charakter, przeciwstawiany z podniosłą tematyką, w twórczości Hasiora wyrasta niemal do rangi totemu-symbolu o sakralnym charakterze. Przedstawienia były przesadne, wręcz karykaturalne, pompatyczne, ale i prowokujące. Za pomocą szokującego medium mówił o sprawach fundamentalnych dla każdego z nas, prowadząc nieustanny dialog z polską rzeczywistością. Władysława Hasiora można również określić jako artystę pogranicza: balansował bowiem na styku różnorodnych dziedzin sztuki i równoważył tradycję ze współczesnością. Poruszał tematykę sacrum, ale przez pryzmat przedmiotów codziennego użytku, zestawiał prowincjonalne wyroby podhalańskiej sztuki ludowej z podpatrzonymi podczas wyprawy po Europie Zachodniej nowymi trendami pop-artu, krytykował kicz i patos, nie trzymając się od nich z daleka. Te kontrasty czynią go więc artystą dialogicznym.    Kurator: dr Artur Ptak Koordynator: Norbert Dulemba Czas trwania wystawy: 14 czerwca – 18 września 2022 Muzeum Dialogu Kultur Zostań naszym fanem na Facebooku! mnki.pl Newsletter jest bezpłatną usługą Muzeum Narodowego w Kielcach. Twój adres email jest wykorzystany wyłącznie w ramach niniejszego serwisu i nie zostanie udostępniony osobom lub podmiotom trzecim. Subskrypcja newslettera jest bezpłatna, niezobowiązująca i w każdej chwili może zostać zakończona. Aby zrezygnować z subskrypcji newslettera, kliknij tutaj.